 | ||||||||||
| ||||||||||
|
| ||||||||||
HABER ARAEN ÇOK OKUNANLAR |
YÖRESEL KÜLTÜRLERİMİZ: '' ÇERÇİCİLİK''
14 Ağustos 2021, 22:09 Geleceği sağlıklı bir şekilde kavrayabilmeniz; geçmişle beslenerek mesafe almanıza bağlıdır… Ve toplumlar , kültürleriyle, değerleriyle yükselirlerken; inkarlarıyla,reddi miraslarıyla çürürler… Geçmişle ilgili olarak; ne olduğunuzu,kim olduğunuzu bilmek, bunları sahiplenmek toplumların insan karakterinin geleceği kavrayış katsayısını yükseltirken, inkar etmek ise küçültür, değersizleştirir. Milletler; değer derinlikleriyle derinleşirken; kültür derinlikleriyle bir karşılık oluştururlar… Bu gün neredeyse yok olmaya yüz tutmuş bir yöresel kültürümüzden, gerçek bir değerimizden bahsetmek istiyorum; ‘’ ÇERÇİCİLİK’’ Çerçicilik; yöresel olarak gerek insanın kendi sırtına gerekse eşek veya at gibi binek hayvanlarına yüklediği bir kısım incik boncuk lastik,iğne,iplik, makas gibi tuhafiye eşyalarını köy köy mahalle mahalle dolaşarak satan gezginci esnafa ‘’çerçi’’, yaptığı bu meşakkatli işe ‘’ çerçicilik’’ denir. Bu mesleği ilk kez Çapar/Ayvagedikli ‘’ Çolak Ali Ekici’’ emmi ve sonrasında büyük oğlu Muhammet ile birlikte tanıma fırsatı bulmuştum. Kırk küsür yıl önceydi sanırım… Neredeyse yürüyen bir tuhafiye dükkanını andıran iğne,iplik, don lastiği, makas,giysi veya incik boncukla bezenmiş at sırtındaki o küçük tepeciği gördüğümde o gün, bu kadar yükü bu hayvan nasıl taşır, nasıl yüklenir diye düşünmüştüm. Bu gün düşündüğümde aileyi geçindirebilmenin bu yorgunluğa değmesinin yolu, çeşitin çok olmasına müşterinin ihtiyacına olumsuz cevap verilmemesine bağlı olduğunu anlıyorum. Çolak Ali emmi özrü ve aynı zamanda yaşlılığın getirdiği bedensel tükenmişlik ile bu mesleği belli bir süre devam ettirsede sonrasında oğlu Muhammet’e bırakmak zorunda kalmıştı. Oğul Muhammet üzerinden uzun bir süre Çolak Ali ailesi için bir geçim kapısı olsada zaman içinde bir yaşam biçimi olarak insan gücü veya at,eşek gibi binek hayvanlar üzerinden yapılan ve bu gün için terkedilen bu meşakkatli meslek, bu gün artık yerini küçük komyonetler veya kapalı panelvan minibüsler üzerinden yapılmaya devam edilmektedir. Bu gün neredeyse bitmek üzere olan ‘’ çerçicilik’’ mesleği; Çapar’lı ‘’ Naime Çerçi ’’ nin pazarlamacılık zekası, ahiretliği ‘’ Ergün Çerçi’’ nin o gevrek ‘’ Çerçicici…’’, ‘’ Çerçici geldi…’’ anonslarıyla uyumlaşarak bütünleşirken her tarafı fedakarlık kokan bu büyük çaba; bu gün köy köy mahalle mahalle kar kış demeden çok zor koşullarda zamana karşı direnerek devam ettirilmeye çalışılmaktadır. Benim önerim köylünün ayaklarına gidilerek sürdürülmeye çalışılan bu kadim mesleğin bir takım teşviklerle ‘’unutulmaya yüz tutmuş meslekler’’ sınıflamasına alınarak sahiplenilmesi kültürel otobiyografimiz için hayati önem arz etmektedir.
Bu haber 546 defa okunmuştur.
|
|
||||||||
|
Altyapı: MyDesign Haber Sistemi |
||||||||||
